Γνωριστήκαμε ενα βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Εκείνος μαζί με κάτι φίλους του ήταν στο διπλανό τραπέζι και διασκέδαζαν. Μου κίνησε το ενδιαφέρον έμεινα να τον κοιτάζω. Σε μια στιγμή πρόσεξε πως τον κοίταζα και μου χαμογέλασε. Δεν ήρθε να μου μιλήσει, όλο το βράδυ τον σκεφτόμουν και ήλπιζα να το ξαναδώ. Το επόμενο πρωί κατέβηκα με τις φίλες μου στα μαγαζιά και μετά για καφέ έτσι ώστε να περάσουμε ευχάριστα την τελευταία μας μέρα στη Θεσσαλονίκη. Την επομένη θα επιστρέφαμε πίσω στη Πάτρα. Ένιωθα κουρασμένη και ήθελα να επιστρέψω στο ξενοδοχείο έτσι άφησα τις φίλες μου να συνεχίσουν το περίπατο τους ένω εγώ ξεκίνησα με τα πόδια για το ξενοδοχείο.
Σαν πήγαινα είδα μια βιτρίνα ενός μαγαζιού με διάφορα γυάλινα αντικείμενα σε διαφορετικά χρώματα και σχέδια που μου κίνησαν το ενδιαφέρον και έτσι μπήκα μέσα να τα δω. Είχα βρεί μια υπέροχη γυάλινη καρδία σε μωβ χρώμα την οποία αγόρασα. Βγαίνοντας από το μαγαζί έπεσα κάτω και έσπασα αυτό που μόλις είχα αγοράσει. Ήρθε από πάνω κάποιος και με ρωτούσε αν είμαι καλά. Γύρισα κοίταξα και ήταν ο νεαρός που είδα εκείνη την νύχτα στο μπάρ. Του είπα πως είμαι μια χαρά και πως δεν είναι τίποτα. Είχε θυμηθεί πως με είχε ξαναδεί και αρχίσαμε να μιλάμε.
Είχα ξεχάσει τελείως την κούραση που ένιωθα αφού μιλούσε τόσο ωραία! Ήταν η τελευταία μου μέρα στη Θεσσαλονίκη και η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής. Ένιωθα πως μπορούσα να μιλώ με τις ώρες μαζί του!.Μου είπε πως σπούδαζε στην Αθήνα και πως θα ήθελε να κρατήσουμε επικοινωνία. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα αλλά ποτέ δεν επικοινωνήσαμε.Μετά απο τρείς μήνες περίπου από τότε θα πήγαινα στην Αθήνα για να δώ μια φίλη μου που σπούδαζε εκεί. Η φίλη μου επέμενε να τον πάρω τηλέφωνο να του πω πως είμαι Αθήνα. Δεν απάντησε ποτέ ούτε με πήρε πίσω τηλέφωνο. Έτσι δεν επικοινωνήσαμε ποτέ ξανά. Ελπίζω κάποια μέρα να τον ξαναδώ...