#23
Ορκιστήκαμε το "Για πάντα"
Όλα αρχισαν μια ανοιξιάτικη μέρα του Μάη!
Ήταν μεσημέρι, καθόμουνα στο facebook.. και ήμουν έτοιμη να βγω.. και ξαφνικά μου ήρθε μήνυμα από κάποιον που δεν ήξερα.. μου είχε στείλει κάτι καταλάθος.. μου ζήτησε συγνώμη και αποσυνδέθηκα.. Πιο βράδυ ξαναμπήκα, ήταν και αυτός μέσα! Μου έστειλε μήνυμα για να τα πούμε..
.. Τα λεπτά έγιναν ώρες.. Οι ώρες μέρες, και οι μέρες μήνες.. Μιλούσαμε φιλικά για ένα μήνα.. Στέλναμε μηνύματα όλη μέρα, μιλούσαμε στο κινητό και στο facebook συνέχεια.. όμως και οι δύο βλέπαμε τον άλλον φιλικά.. Κάπου στον Ιούνιο άρχιζε να αλλάζει η στάση του προς εμένα.. Ήταν πολύ πιο γλυκός, μου μιλούσε πολύ τρυφερά, με βοηθούσε σε οτι ήθελα.. αρχικά δεν είχα καταλάβει κάτι.. μια μέρα όπως όλες.. μιλούσαμε στο κινητό.. με παρακαλούσε να καταίβω το απόγευμα να πάμε για καφέ που ήθελε να μου πει κάτι.. Δεν είχα και πολύ όρεξη αλλά τελικα με έπεισε..
Μέσα σε αυτές τις ώρες, εγώ έκανα σχέση με ένα παιδί που μιλούσαμε για λίγο καιρό.. τον γνώρισα στο πάρτυ γενεθλίων της ξαδέρφης μου.. Έφτασε η ώρα να πάω ήταν εκεί μαζί με την παρέα του και με περίμεναν.. Κάθησα δίπλα του και πριν καν μου μιλήσει.. του είπα οτι τα έφτιαξα με κάποιον.. η διάθεση του άλλαξε εντελώς.. εκεί κατάλαβα τα συναισθήματα του και οτι ηταν μεγάλα..το κλίμα μας ήταν κάπως καταθλιπτικό όλο το απόγευμα..
η ώρα πέρασε και έπρεπε να φύγω.. άφησα τους 3 φίλους μαζί και έφυγα.. Μέχρι να φτάσω σπίτι σκεφτόμουνα το σκηνικό και είμουν κάπως στεναχωρημένη.. Δεν του το έδειξα όμως.. Το βράδυ ένας φίλος του με ρώτησε τι του είχα πει και του άλλαξα την διάθεση τελείως..Του εξήγησα τι έγινε και εκείνος μου είπε οτι όλη την ώρα άκουγε το "να την προσέχεις" στο κινητό του.. Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο για να μιλήσουμε.. Τον άκουγα κάπως αλλά δεν του έλεγα τίποτα.. Οι μέρες περνούσαν και κάθε μέρα ολο και καλυτέρευε η διάθεση του..
Μετά από 3 εβδομάδες, χώρισα με το παιδί εκείνο γιατί όπως λέει "Βαρέθηκε" .. Ο μόνος που ήταν εκεί να μου σταθεί σε αυτή την δύσκολη στιγμή ήταν τ αγόρι αυτό.. Και με βοήθησε πραγματκά.. Με το πέρασμα του χρόνου τον ξεπέρασα.. Όμως άρχισε να μου αρέσει αυτό το παιδί.. Σκεφτόμουνα οτι μου είχε σταθεί σε ολα και έκανε τα πάντα για μένα αλλά δεν τον εκτιμούσα.. Τα συναισθήματα μου όμως δεν είχαν αλλάξει εντελώς δηλαδή τον έβλεπα πιο πολύ σαν φίλο παρά σαν αγόρι.. Το καλοκαίρι πέρασε κάπως έτσι.. Αυτός μου έδειχνε τα συναισθήματα του και εγώ τον απέφευγα..
Ήρθε ο Σεπτέμβρης.. τα σχολεία άνοιξαν.. εγώ Β` Λυκείου.. αυτός Γ` Λυκείου.. Συναντιόμασταν συνέχεια στα διαλλείματα και στέλναμε μηνύματα μέσα στην τάξη συνέχεια.. Ώσπου κάποια στιγμή αποφάσισε να μου πει τι νιώθει για εμένα.. Ένα βράδυ.. στις 06/11 είμασταν βόλτα μαζί στην παιδκή χαρά της περιοχής μας.. Ήταν αρκετά βράδυ και είμασταν οι δυο μας.. καθόμασταν σε ένα παγκάκι.. Είχε αρκετό κρύο και εκείνος μου είχε δώσει το σακάκι του και με είχε στην αγγαλιά του.. Κάποια στιγμή δεν μιλούσε κανείς μας.. μόνο κοιταζόμασταν.. Ξεκίνησε να μου μιλάει και να μου λέει ένα ένα οτι αισθάνεται για μένα και οτι πονάει να μην είμαι δικιά του ενώ νιώθει τόσα για μένα.. Δεν άντεξα λύγισα και του είπα οτι νιώθω και εγώ κάτι παρόμοιο..
Σε πιο μικρό βαθμό όμως ήθελα να δοκιμάσω μια σχέση μαζί του.. Μετά γύρισε και μου είπε: "Σε ευχαριστώ που μπήκες στην ζωή μου, σε ευχαριστώ που μου δίνεις αυτή την ευκαιρία.. Πραγματικά δεν το πίστευα, νόμιζα οτι δεν είχα ελπίδες μαζί σου" .. Του χαμογέλασα και ύστερα από ένα τρυφερό βλέμα με φίλησε. Οι μέρες περνούσαν εξίσου όμορφα.. Κάθε μέρα βρισκόμασταν στο σχολείο, κάναμε κοπάνες και πηγαίναμε βόλτες οι δυο μας.. Τρέχαμε ανέμελοι στην βροχή και φιλιόμασταν.. Βρισκόμασταν τα απογεύματα με φίλους ή και μόνοι μας σε παρκάκια, σε καφετέριες, συναλίες και όλα αυτά παντού είμασταν μαζί.. Είμασταν και οι δύο τόσο χαρούμενοι.. νιώθαμε σαν οι πιο ευτηχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο..
Ήρθε όμως η στιγμή που εκείνος τελείωσε το σχολείο και πέρασε σε μία σχολή μακριά από την περιοχή μας.. Αρχικά δεν είχα νιώσει και τόσο πως είναι να είναι μακριά το άλλο σου μισό και να μην μπορείς να τον βλέπεις όποτε θες.. Οι μέρες μέχρι να φύγει κυλούσαν όμορφα.. δεν συζητούσαμε το θέμα της απόστασης καθόλου.. Ώσπου ήρθε η μέρα που θα έφευγε.. Μία μέρα πριν.. ορκιστήκαμε το "ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ" και οι δύο με δάκρυα στα μάτια.. Περάσαμε αρκετή ώρα μαζί μέχρι που ήταν αργά και έπρεπε να φύγει γιατί το αεροπλάνο έφευγε νωρίς και έπρεπε να ετοιμάσει τα πράγματα του και να ξαπλώσει να ξεκουραστεί..
Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου.. Σκεφτόμουνα πόσο δύσκολο θα είναι.. Το πρωί πήγα μαζί του στο αεροδρόμιο για να τον αποχαιρετήσω.. Δεν άντεχα να τον δω να φεύγει όμως πήγα.. Αποχαιρετηστήκαμε και έτσι έφυγε.. Μιλούσαμε κάθε μέρα.. όταν μπορούσε και δεν διάβαζε.. όμως το τηλέφωνο δεν μπορούσε να μας φέρει και τόσο κοντά.. Έτσι πέρασε 1 χρόνος.. Ήρθε το καλοκαίρι.. Κατέβηκε επιτέλους για να μείνει για το καλοκαίρι στο πατρικό του.. Πήγα στο αεροδρόμιο για να τον πάρω..
Όταν τον είδα έτρεξα και τον αγγάλιασα.. Μου είχε λύψει τόσο πολύ η αγγαλιά του, το φιλί του και τα μάτια του που δεν άντεχα να ξεκολήσω από πάνω του.. Το καλοκαίρι πέρασε πάρα πού όμορφα, είμαστνα μαζί σε beach party, βόλτες, στην θάλασσα και παντού.. Τ αποτελέσματα των Πενελληνίων βγήκαν και εγώ πέρασα σε μια σχολή ακόμα πιο μακρυά του.. Αρχικά δεν του το είπα..Γιατί δεν μπορούσα... Μιά μέρα εκεί που μιλούσαμε με έπιασαν τα κλάματα και του είπα τι είχε γίνει.. Προσπάθησε να με καθυσηχάσει.. Όμως δεν γινόταν.. Δεν άντεχα στην σκέψη οτι θα είμαι ακόμα πιο μακρυά του.. Και αυτό το καλοκαίρι τελείωσε κάπως καταθλιπτικά.. Έφυγε και εκείνος για την σχολή του έφυγα και εγώ.. το μόνο που είχαμε για να μιλάμε ήταν μια κάμερα στο λάπτοπ και ένα κινητό..
Ο χρόνος κυλούσε και λάθε μέρα μου έλειπε όλο και πιο πολύ.. Άρχισα να σκέφτομαι τον χωρισμό μας..θα βρισκόμασταν μόνο καλοκαίρια και Χρισούγεννα? Δεν το άντεχα.. Όμως δεν άντεχα στην σκέψη να τον αφήσω.. Είχαμε να μιλήσουμε 2 μέρες.. Τελικά αποφάσισα να του στείλω μήνυμα.. για να του πω οτι δεν αντέχω να έχω αγόρι και ταυτόχρονα να μην έχω.. Πήρα ην απόφαση να το στείλω αν και ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα ποτέ μου.. Πονούσα πάρα πολύ που το έκανα αυτό.. Όμως το έκανα.. δεν είχα άλλη επιλογή.. Το κινητό μου χτυπούσε διαρκώς όμως δεν τολμούσα να απαντήσω.. Και μηνύματα έρχονταν συνέχεια ζητόντας εξηγήσεις.. Βλέποντας τα αυτά..πονούσα κάθε μέρα ολο και πιο πολυ.. Αυτό συνεχίστηκε για 5-6 μέρες.. `Ώσπου κάποια στιγμή κουράστηκε και δεν με ξαναεπίρε τηλέφωνο.. Ούτε μου ξαναέστειλε μήνυμα.. Οι φίλοι από την σχολή μη μπορόντας να με βλέπουν έτσι.. Προσπαθούσαν να με πέρνουν μαζί τους για ιασκέδαση με το ζόρι.. Όμως απο εκεί που είμουνα η ψυχή του πάρτυ κατέληξα να είμαι το πιο θλιμμένο άτομο σε όλη την παρέα.. Κάθε τραγούδι μου τον θύμιζε.. Κάθε κίνηση.. Τα πάντα!
Ο καιρός περνούσε κάπως έτσι .. Από γνωστούς μάθαινα κάποια νέα του.. Έκανε την στρατιωτική του θητεία..Τελείωσε και την σχολή του.. Και είχε μαγαζί με υπολογιστές στην περιοχή μας.. Δεν ήθελα να τον δω.. Αν τον έβλεπα θα λύγιζα μπροστά του και δεν ήθελα.. Ήρθε και το τέλος της δικής μου σχολής.. Τελείωσα Αγγλιή Φιλολογία.. Ξαναγύρισα στο πατρικό μου σπίτι.. Οι φίλοι μου εκεί μου έλεγαν να πάω να τον δω.. Εγώ αρνιόμουν συνέχεια.. δεν ήθελα να τον δω.. Ένα βράδυ, κάθησα και σέφτηκα και αποφάσισα το πρωί να πάω να τον δω.. Έρχεται το πρωι.. Και παίρνω τον δρόμο μου γα το μαγαζί του.. Στέκομαι στην πόρτα και τον κοίταζα.. ήταν γυρισμένος πλάτη και δεν με ειδε.. Έκανα βήμα να φύγω όμως τελικά έμεινα.. και μπήκα μέσα.. Με άκουσε.. γύρισε για να δει ποιος ήταν.. Έπαθε σοκ.. ήρθε κοντά μου και με αγγάλιασε.. και ρωτούσε τι κάνω και όλα αυτα... Μιλήσαμε για αρκετή ώρα.. Έπρεπε όμως να φύγω και εγώ.. Άνοιγα και εγώ το δικό μου φροντηστήριο και είχα λίγα τρεξίματα.. Μου είπε οτι θα μου τηλεφωνούσε για να τα ξαναπούμε.. Άρχισα να νιώθω όπως πρώτα.. Σαν να τον ερωτεύομαι ξανά.. Είπα στον εαυτό μου οτι ήταν ενθουσιασμός απλά.. 2 μήνες πέρασαν χωρίς να το καταλάβω..
Άνοιξα το φροντηστήριο μου.. Οι δουλειές ξεκίνησαν.. Και έβγαινα μαζί του συνέχεια αλλά πάλι σαν φίλοι.. Ένιωθα την ανάγκη να του πω πως νιώθω.. Όταν ένα βράδυ περπατούσαμε μαζί προς το σπίτι μου.. Του το είπα. Αισθάνθηκε άσχημα και μου είπε οτι δεν μπορεί να γυρίσει στα παλιά όμως θα είμαι ένα κομμάτι του για πάντα.. Μετά από μια μικρή συζήτηση εκεί στον δρόμο τσακωθήκαμε γιατί δεν μπορόυσε να καταλάβει πως ένιωθω.. Σταματήσαμε να μιλάμε.. Δεν ήθελα να τον ξαναδώ και μετάνιωσα που πήγα στο μαγαζί του τότε.. Χαθήκαμε εντελώς.. Όμως κοινοί μας φίλοι μου έλεγαν οτι θα ξαναείμαστε μαζί.. Δεν το πίστευα ποτέ..Ο καιρός περνάει και αποφασίζω να προχωρήσω.. Κάνω σχέση με κάποιον που ένιωθω οτι είμαι ερωτευμένη αλλά δεν ήταν τόσο δυνατό όσο με την προηγούμενη μου σχέση..
Τελικά, ο άλλος κάνει την εμφάνιση του.. Και μου έστειλε μήνυμα για να δει τι κάνω.. τις τελευταίες 2 μέρες μιλάμε.. αλλά παρόλο που είμαι ερωτευμένη με αυτόν που έχω σχέση τώρα σκέφτομαι και τον άλλον.. Δεν νιώθω όμως οτι αυτή η σχέση θα οδηγήσει κάπου.. Θα έχω άραγε ελπίδες να ξαναερωτευτώ απ`την αρχή με τον άλλον?